Herman Van Veen Follow

Rond als de wijnvlek van eergisterOp het vuile tafelbladSpelen gouden druppels zonlichtOp het koude tegelpadEn de rimpels in de vijverEn het vangnet van een spinZijn allemaal maar cirkelsZonder einde of beginEn de tijd verslijt de dagenMet de wijzers van de klokDie de uren traag vermalenHeel geruisloos, zonder schokEr bestaat geen medicijnTegen oud of eenzaam zijn's Avonds als je door je wimpersSoms de zon ziet ondergaanIn een feest van gele vonkenDie in bloei lijken te staanEn de sterren op je netvliesTrekken strepen in de luchtMaar zodra de nacht weer nadertSlaan je dromen op de vluchtDoor een klok met kromme wijzersDie de tijd in stukken maaltLigt de zomer weer aan flardenWant de klok heeft niet gefaaldEr bestaat geen medicijnTegen oud of eenzaam zijnTel de gladde kiezelstenenWaarmee jij je zakken vultMaar de mooiste ging verlorenDoor je eigen stomme schuldToen je met haar langs het strand liepWas elke schelp een juweelMaar nu zie je niets dan keienGroot en grijs en veel te veelHoor gefluister in het ruisenVan de rusteloze zeeAls je haar dan niet kon missenWaarom ging je dan niet meeBij het afscheid van de zomerZag je eindelijk gevaarToen elk blad een kleur kreegVan haar honinggele haarDe rimpels in de vijverDe webben van een spinZomaar cirkels in de ruimteZonder einde of beginIn een eindeloos refreinEr bestaat geen medicijnTegen oud of eenzaam zijn--Roland Siebelink