Boudewijn de Groot Follow

Jouw armen liefste zijn niet om te slaan,
Je moet je handen niet tot vuisten maken,
Je ogen hoeven niet zo hard te staan,
Ontspan die harde lijnen om je kaken,
Je lichaam, lief, is zacht om aan te raken,
Maar jij denkt enkel aan je eigen heil,
Jij denkt alleen maar aan je eigen zaken,
En dat is toch beneden alle peil,
Bekijk jezelf en lach, je zachte arm,
Is voor mijn hoofd gemaakt om op te rusten,
Je borst, als veilig kussen, houdt me warm,
Maar warmer zijn je lippen, die me kusten,
Zo wekt je één voor één m'n andere lusten,
Maar jij dacht aan een ander onderwijl,
Waarmee je zonder moeite je geweten suste,
En dat is toch beneden alle peil,
Mijn liefde was de inzet voor jouw spel,
Door mij liet jij je ijdelheid graag strelen,
Je wilde niet, dan wilde je weer wel,
Ik was verblind, ik liet maar met me spelen,
Je liet je zomaar door 'n ander stelen,
En mijn geluk ging zomaar voor de bijl,
Maar mijn verdriet kon jou niet zoveel schelen,
En dat was toch beneden alle peil,
Prinsheerlijk lig je in 'n anders bed,
En maakt hem met je lichaam dwaas en dronken,
Wat in geen enkel opzicht jou belet,
Achter zijn rug om weer naar mij te lonken,
Bedriegen ligt nu eenmaal in jouw stijl,
Je hebt je in 't geheim aan mij geschonken,
Maar het is toch wel beneden alle peil...